رباعی شمارهٔ ۱۰۵: هر گه که نظر بر گل رویت فکنم

هر گه که نظر بر گل رویت فکنم

خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم

ور بی‌تو میان ارغوان و سمنم

بنشینم و چون بنفشه سر برنکنم