قطعات

نوشته سعدی در دیوان اشعار سعدی

قطعات

قطعه شمارهٔ ۱: مَتیٰ حَلَلْتَ بِشیراز یا نَسیمَ الصُّبْح قطعه شمارهٔ ۲: گر مرا بی‌تو در بهشت برند قطعه شمارهٔ ۳: گفتم چه کرده‌ام که نگاهم نمی‌کنی؟ قطعه شمارهٔ ۴ - پیداست که آخرالزمان است!: آشفتن چشم‌های مستت قطعه شمارهٔ ۵: خوب را گو پلاس در بر کن قطعه شمارهٔ ۶: در قطرهٔ باران بهاری چه توان گفت؟ قطعه شمارهٔ ۷ - سعدی از معشوق به ممدوح نمی‌پردازد: سخن عشق حرامست بر آن بیهده گوی قطعه شمارهٔ ۸: من بگویم ندیده‌ام دهنی قطعه شمارهٔ ۹: کوه عنبر نشسته بر زنخش قطعه شمارهٔ ۱۰: تو آن نه‌ای که به جور از تو روی برپیچند قطعه شمارهٔ ۱۱: بس ای غلام بدیع‌الجمال شیرین‌کار قطعه شمارهٔ ۱۲: آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان قطعه شمارهٔ ۱۳: مرا به صورت شاهد نظر حلال بود قطعه شمارهٔ ۱۴: شبی خواهم که پنهانت بگویم قطعه شمارهٔ ۱۵ - تو از سنگ سخت‌تری!: هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی قطعه شمارهٔ ۱۶ - از او بپرس!: کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد قطعه شمارهٔ ۱۷ - کاه و کهربا: چند گویی که مهر ازو بردار قطعه شمارهٔ ۱۸ - سیه گلیم: بر آن گلیم سیاهم حسد همی آید قطعه شمارهٔ ۱۹: گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش قطعه شمارهٔ ۲۰: وه که چه آزار بود من از مهر تو