قطعات
نوشته سعدی در دیوان اشعار سعدی
قطعات
قطعه شمارهٔ ۱: مَتیٰ حَلَلْتَ بِشیراز یا نَسیمَ الصُّبْح
قطعه شمارهٔ ۲: گر مرا بیتو در بهشت برند
قطعه شمارهٔ ۳: گفتم چه کردهام که نگاهم نمیکنی؟
قطعه شمارهٔ ۴ - پیداست که آخرالزمان است!: آشفتن چشمهای مستت
قطعه شمارهٔ ۵: خوب را گو پلاس در بر کن
قطعه شمارهٔ ۶: در قطرهٔ باران بهاری چه توان گفت؟
قطعه شمارهٔ ۷ - سعدی از معشوق به ممدوح نمیپردازد: سخن عشق حرامست بر آن بیهده گوی
قطعه شمارهٔ ۸: من بگویم ندیدهام دهنی
قطعه شمارهٔ ۹: کوه عنبر نشسته بر زنخش
قطعه شمارهٔ ۱۰: تو آن نهای که به جور از تو روی برپیچند
قطعه شمارهٔ ۱۱: بس ای غلام بدیعالجمال شیرینکار
قطعه شمارهٔ ۱۲: آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان
قطعه شمارهٔ ۱۳: مرا به صورت شاهد نظر حلال بود
قطعه شمارهٔ ۱۴: شبی خواهم که پنهانت بگویم
قطعه شمارهٔ ۱۵ - تو از سنگ سختتری!: هزار بوسه دهد بتپرست بر سنگی
قطعه شمارهٔ ۱۶ - از او بپرس!: کسی ملامتم از عشق روی او میکرد
قطعه شمارهٔ ۱۷ - کاه و کهربا: چند گویی که مهر ازو بردار
قطعه شمارهٔ ۱۸ - سیه گلیم: بر آن گلیم سیاهم حسد همی آید
قطعه شمارهٔ ۱۹: گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش
قطعه شمارهٔ ۲۰: وه که چه آزار بود من از مهر تو