مثنویات

شمارهٔ ۱ - در پند و اخلاق: ای چشم و چراغ اهل بینش شمارهٔ ۲: همه را ده چو می‌دهی موسوم شمارهٔ ۳: عدل و انصاف و راستی باید شمارهٔ ۴: نظر کن درین موی باریک سر شمارهٔ ۵: نخست اندیشه کن آنگاه گفتار شمارهٔ ۶: چه نیکو گفت ابراهیم ادهم شمارهٔ ۷: یکی را دیدم اندر جایگاهی شمارهٔ ۸: چه سرپوشیدگان مرد بودند شمارهٔ ۹: نکویی گرچه با ناکس نشاید شمارهٔ ۱۰: نمیرد گر بمیرد نیکنامی شمارهٔ ۱۱: هیچ دانی که چیست دخل حرام شمارهٔ ۱۲: نشنیدم که مرغ رفته ز دام شمارهٔ ۱۳: زخم بالای یکدگر بزنند شمارهٔ ۱۴: چه رند پریشان شوریده بخت شمارهٔ ۱۵: دشنام تو سر به سر شنیدم شمارهٔ ۱۶: دانی چه بود کمال انسان؟ شمارهٔ ۱۷: سگ بر آن آدمی شرف دارد شمارهٔ ۱۸: غم نه بر دل که گر نهی بر کوه شمارهٔ ۱۹: سخن زید نشنوی بر عمرو شمارهٔ ۲۰: همه فرزند آدمند بشر شمارهٔ ۲۱: همه دانند لشکر و میران شمارهٔ ۲۲: اگر هوشمندی مکن جمع مال شمارهٔ ۲۳: این دغل دوستان که می‌بینی شمارهٔ ۲۴: هر که را باشد از تو بیم گزند شمارهٔ ۲۵: هر که بی‌مشورت کند تدبیر شمارهٔ ۲۶: ای پسندیده حیف بر درویش شمارهٔ ۲۷: برگزیدندت ای گل خرم شمارهٔ ۲۸: قیمت عمر اگر بداند مرد شمارهٔ ۲۹: خری از روستاییی بگریخت شمارهٔ ۳۰: حرص فرزند آدم نادان شمارهٔ ۳۱ - حکایت: پیری اندر قبیلهٔ ما بود شمارهٔ ۳۲: سپاس و شکر بی‌پایان خدا را شمارهٔ ۳۳: حدیث پادشاهان عجم را شمارهٔ ۳۴: حرامش باد بدعهد بداندیش شمارهٔ ۳۵: سلطان باید که خیر درویش شمارهٔ ۳۶: آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد شمارهٔ ۳۷: دوام دولت اندر حق شناسی‌ست شمارهٔ ۳۸: کتاب از دست دادن سُست‌رایی‌ست شمارهٔ ۳۹: الا تا ننگری در روی نیکو شمارهٔ ۴۰: جوان سخت رو در راه باید شمارهٔ ۴۱ - حکایت: الا گر بختمند و هوشیاری شمارهٔ ۴۲: هر که آمد بر خدای قبول شمارهٔ ۴۳: به حال نیک و بد راضی شو ای مرد شمارهٔ ۴۴: بکوش امروز تا گندم بپاشی شمارهٔ ۴۵: ای خداوندان طاق و طمطراق شمارهٔ ۴۶: به یک سال در جادویی ارمنی