شمارهٔ ۱۸: غم نه بر دل که گر نهی بر کوه

غم نه بر دل که گر نهی بر کوه

کوه گردد ز بار غصه ستوه

جان شیرین که رنج کش باشد

تن مسکین چگونه خوش باشد؟