رباعی شمارهٔ ۱: آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست

آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست

پنداشت که مهلتی و تأخیری هست

گو میخ مزن که خیمه می‌باید کند

گو رخت منه که بار می‌باید بست