رباعی شمارهٔ ۴۰: تا دل ز مراعات جهان برکندم

تا دل ز مراعات جهان برکندم

صد نعمت را به منتی نپسندم

هر چند که نو آمده‌ام از سر ذوق

بر کهنه جهان چون گل نو می‌خندم