حکایت شمارهٔ ۷: یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی‌گفت: ای پسر‌! چندان که تعلق خاطر آدمی‌زاد به روزی‌ست اگر به روزی‌ده بودی به مقام از ملائکه در‌گذشتی.

نوشته سعدی در گلستان سعدی فصل باب هفتم در تأثیر تربیت

حکایت شمارهٔ ۶: پادشاهی پسری را به ادیبی داد و گفت: این فرزند توست، تربیتش همچنان کن که یکی از فرزندان خویش. حکایت شمارهٔ ۸: اعرابیی را دیدم که پسر را همی‌گفت یا بُنَّی اِنَّک مسئولٌ یومَ القیامةِ ماذا اکتَسَبتَ و لا یُقالُ بمن انتسبتَ. یعنی تو را خواهند پرسید که عملت چیست ن

یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی‌گفت: ای پسر‌! چندان که تعلق خاطر آدمی‌زاد به روزی‌ست اگر به روزی‌ده بودی به مقام از ملائکه در‌گذشتی.


فراموشت نکرد ایزد در آن حال

که بودی نطفهٔ مدفون و مدهوش


روانت داد و طبع و عقل و ادراک

جمال و نطق و رای و فکرت و هوش


ده انگشتت مرتب کرد بر کف

دو بازویت مرکب ساخت بر دوش


کنون پنداری ای ناچیز همت‌!

که خواهد کردنت روزی فراموش‌؟


نظر خود را بنویسید

نظرات