حکمت شمارهٔ ۲۹: متکلّم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.

نوشته سعدی در گلستان سعدی فصل باب هشتم در آداب صحبت

حکمت شمارهٔ ۲۸: فریب دشمن مخور و غرور مداح مخر، که این دام زرق نهاده است و آن دامن طمع گشاده. احمق را ستایش خوش آید چون لاشه که در کعبش دمی فربه نماید. حکمت شمارهٔ ۳۰: همه کس را عقل خود بکمال نماید و فرزند خود بجمال.

متکلّم را تا کسی عیب نگیرد، سخنش صلاح نپذیرد.


مشو غرّه بر حُسن ِ گفتار ِ خویش

به تحسین نادان و پندار خویش


نظر خود را بنویسید

نظرات