حکمت شمارهٔ ۳۴: کارها به صبر بر آید و مُستَعجِل به سر در آید.

کارها به صبر بر آید و مُستَعجِل به سر در آید.

به چشم ِ خویش دیدم در بیابان

که آهسته سَبَق بُرد از شتابان

سمند ِ بادپای از تک فرو ماند

شتربان همچنان آهسته می‌راند