حکمت شمارهٔ ۹۶: حق جل و علا می‌بیند و می‌پوشد و همسایه نمی‌بیند و می‌خروشد.

نوشته سعدی در گلستان سعدی فصل باب هشتم در آداب صحبت

حکمت شمارهٔ ۹۵: زمین را ز آسمان نثار است و آسمان را از زمین غبار. کلُّ اِناءٍ یَتَرشَّحُ بِما فیهِ. حکمت شمارهٔ ۹۷: زر از معدن به کان کندن به در آید وز دست بخیل به جان کندن.

حق جل و علا می‌بیند و می‌پوشد و همسایه نمی‌بیند و می‌خروشد.


نعوذبالله اگر خلق غیب دان بودی

کسی به حال خود از دست کس نیاسودی


نظر خود را بنویسید

نظرات