شماره ۳۷: ای شاه دل روشن تو جوشن توست

نوشته امیر معزی در دیوان معزی فصل رباعیات

شماره ۳۶: آتش تیغی و تا به محشر تف توست شماره ۳۸: ای یار چو روزگار یار من و توست

ای شاه دل روشن تو جوشن توست

عالم شده روشن از دل روشن توست


پریدن جبریل به پیرامن توست

صید ملک‌الموت سر دشمن توست


نظر خود را بنویسید

نظرات