شماره ۱۱۴: از جور قد بلند و موی پستش

نوشته امیر معزی در دیوان معزی فصل رباعیات

شماره ۱۱۳: چون چشم تو بر دلم شود تیر انداز شماره ۱۱۵: شاهی که به رزم کاویان داشت درفش

از جور قد بلند و موی پستش

وز کافری نرگس ِ بی می‌ْ مستش


گریان به کلیسیا شوم بنشینم

ناقوس به یک دست و به دستی دستش


نظر خود را بنویسید

نظرات