شماره ۱۱۷: دستور و شهنشه از جهان رایت خوش

نوشته امیر معزی در دیوان معزی فصل رباعیات

شماره ۱۱۶: در عشق تو بی‌روان نوان بودم دوش شماره ۱۱۸: نشناخت ملک سعادت اختر خویش

دستور و شهنشه از جهان رایت خوش

بردند و مصیبتی نیامد زین بیش


بس دل‌ که شدی ز مرگ شاهنشه ریش

گر کشتن دستور نبودی از پیش


نظر خود را بنویسید

نظرات