شماره ۱۲۷: هر شب غم تو به مه اشارت‌کندم

هر شب غم تو به مه اشارت‌کُنَدَم

وز چشم پر آب خواب غارت کندم

یک شب نگذارد که کنم دیده فراز

چندان که خیال تو زیادت کندم