شمارهٔ ۵۷: می گر چه که طبع تلخ، شورانگیز ست

می گر چه که طبع تلخ، شورانگیز ست

موتی است حقیقت که حیات آمیزست

کندست ازو فهم فرو بسته دهان

با عقلش از آن همیشه دندان تیزست