شمارهٔ ۶۷: بس خلق که بر آمده (و) رفته گریست

نوشته حکیم نزاری در دیوان اشعار حکیم نزاری فصل رباعیات

بس خلق که بر آمده (و) رفته گریست

نا رفته در این گنبد درد آمده‌ کیست


مستغرق این جهان فانی نشوی

گر بشناسی کامدن و رفتن چیست


نظر خود را بنویسید

نظرات