شمارهٔ ۱۱۳: در فطرت من گر گل و گر خار بود

نوشته حکیم نزاری در دیوان اشعار حکیم نزاری فصل رباعیات

در فطرت من گر گل و گر خار بود

اینجا سخن بیهده بسیار بود


حق می‌گویم که دوست با دوست رسد

من می دانم که یار با یار رسد


نظر خود را بنویسید

نظرات