۴۱ - از ریا و کذب و نیرنگ و حسد

از ریا و کذب و نیرنگ و حسد

آدمی در نفرت است و می‌رَمَد

گاه ، خود را روبروی خود نشان

عیب‌های خود ، به خود می‌دِه نشان

آنچه پنهان کرده‌ای از خویشتن

عرضه‌اش کن بر بساط جان و تن

منصفانه ، خویش را کن داوری

از چه باید ارزیابت دیگری؟

کین و کبر و حرص را در خود ببین

زین خصایل ، هیچ می‌گردی حزین؟

لیکن اینها را به خوی دیگران

گر ببینی ، بر تو می‌آید گران *

نفْس ِ خود را گاه استیضاح کن

گر در او عیبی بُوَد اصلاح کن

دیدهٔ خود را مپوشان از خطاش

لااقل با خویشتن رو راست باش

***********

* موی بشکافی به عیب دیگران

چون به عیب خود رسی ، کوری از آن (مولوی)