۵۱ - رفت دزدی خانه مردی فقیر

رفت دزدی خانهٔ مردی فقیر

تا رُباید ، مال و اموالی کثیر

پَهن کردی بر زمین ، دستار خویش

تا درون آن بپیچد ، بار خویش

هر چه کردی آن سرا را جستجو

غیر آن مردک نبُد چیزی در او !

جانش از گرمیّ حِرمان بس که تَفت (۱)

دود آن در چشم مردِ خفته رفت

چون ازین سوداگری ، سودی ندید (۲)

از نفاق ِ بخت خود ، آهی کشید (۳)

آن صدایِ آهِ دزدِ تیره روز

شد برایش قوز بر بالای قوز

مرد صاحبخانه کنجی خفته بود

بسترش فرشی ، ز خاکش تار و پود

از صدای آهِ او بیدار شد

چشم او روشن بدان دستار شد (۴)

دید ، متقالی سفید و نرم و پاک

گفت این بستر ، شرف دارد به خاک !

غلت زد با حیله‌ای آن مرد زَفت (۵)

تا که کم‌کم روی آن دستار رفت !

این غنیمت ، چون به دستش اوفتاد

دزد خسران دیده را آواز داد:

من ندانم سارقی یا مُستمند!

وقت رفتن ، لااقل در را ببند

تا کسی دیگر نیاید اندرون

ورنه امشب ، افتم از خواب و سکون (۶)

****

دزدِ عاجز گفت: هان ای محتشم!

گو تو را زین رفت و آمدها چه غم؟

هر کسی آید ازین دَر ، شاد شو

از همین دَر ، می‌رسد نعمت به تو

دربِ این خانه گر امشب باز شد

حاصلش بهر تو زیرانداز شد!

در نمی‌بندم که تا نفعی بَری

بلکه رواندازت آرد دیگری!

***********

۱ - حرمان: ناامیدی - بی‌نصیبی

۱ - تفت: گرم شد و سوخت

۲ - سودا: تجارت - معامله - منفعت‌یابی

۳ - نفاق: همراهی نکردن ، مقابل وفاق ( لغتنامه دهخدا)

۴ - چشم روشن شدن: شاد شدن - خرسند و خشنود شدن.

۵ - مردِ زَفت: مردِ زمخت و نخراشیده

۶ - سکون: آرامش