۱۳ - ساقی

ز غمزه‌ای که از آن ماهپاره می‌ریزد

به شام خسته‌دلانش ستاره می‌ریزد

نشد که بوسه بگیرم ز یار ، با دلِ سیر

که بوسه از لب او با شماره می‌ریزد

اگر که دست دهد کنج خلوتی با دوست

ز شش جهت به سَر من ، نظاره می‌ریزد!

فلک ز چشمِ ترِ ما چه سود خواهد بُرد

چرا به خرمن دل‌ها ، شراره می‌ریزد؟

زمانه ، تشنه‌لبان را نمی‌کند سیراب

که جُرعه جُرعه و با استخاره می‌ریزد

بیا که چارهٔ غم‌ها به دست ساقی ماست

که بیدریغ به جام تو ، چاره می‌ریزد

کریم باش چو ساقی نه چون سپهر ، لئیم (۱)

که ساغرت چو تُهی شد ، دوباره می‌ریزد

چگونه خواهش دل را نهان کنی « سالک »؟

که عشق از سخنت ، آشکاره می‌ریزد

پاییز ۱۳۹۶

***********

۱ - سپهر : آسمان - فلک - روزگار

۱ - لئیم : خسیس - بخیل - تنگ نظر