محیا

محیا، شاعر و عارف نامدار جنوب ایران، از چهره‌های برجسته ادبیات فارسی در قرن یازدهم هجری قمری است. اشعار او، به ویژه دوبیتی‌هایش، از جایگاه ویژه‌ای در ادبیات جنوب ایران برخوردار است و تا امروز در میان مردم این مناطق رواج دارد. محیا نه تنها به عنوان یک شاعر، بلکه به عنوان یک عارف و جهان‌گرد نیز شناخته می‌شود.

تولد و خانواده

سید محی‌الدین، متخلص به «محیا»، در سال ۱۰۱۵ یا ۱۰۲۰ هجری قمری در روستای کال، که امروزه جزو شهرستان لامرد در استان فارس است، به دنیا آمد. او از نوادگان سید کامل پیر، عارف مشهور، و از ارادتمندان شیخ حسن بستکی بود. محیا در خانواده‌ای اهل علم و عرفان پرورش یافت و از دانش‌آموزان شیخ عبادالله انصار بود.

سبک شعری و ویژگی‌های ادبی

محیا در سبک هندی شعر می‌سرود و معاصر شاعران بزرگی مانند صائب تبریزی و کلیم کاشانی بود. دوبیتی‌های او، که به زبان محلی «شروه»، «شروا» یا «شروند» نامیده می‌شوند، از نظر محتوایی سرشار از عرفان، عشق به پیامبر اسلام (ص)، و مدح اهل بیت (ع) هستند. اشعار او به دلیل سادگی و عمق معنایی، در میان مردم جنوب ایران بسیار محبوب است و برخی از آنها به صورت ضرب‌المثل رواج یافته‌اند.

سفرها و فعالیت‌ها

محیا جهان‌گردی پرتلاش بود. او به زیارت خانه خدا رفت و مشاهدات خود را در کتاب «فتوح‌الحرمین» به نظم کشید. سپس به هند سفر کرد و این اثر را به سلطان مظفر بن محمودشاه اهدا نمود و صدهزار سکندری دریافت کرد. او همچنین به شهرهای جنوبی ایران مانند شیراز، کرمان، و بنادر خلیج فارس سفر کرد و از طریق دریا به هند، بغداد، و بصره رفت. زیارت بیت‌المقدس نیز از دیگر سفرهای معنوی او بود.

میراث و آثار

از محیا آثار متعددی به جای مانده است، از جمله کتاب «فتوح‌الحرمین» که شرح سفر حج اوست. همچنین، شرحی بر تائیه ابن فارض مصری از او به یادگار مانده است. اولین اثر چاپ‌شده درباره محیا، کتاب «محیا شاعری از جنوب» نوشته احمد حبیبی است که در سال ۱۳۷۰ منتشر شد.

وفات و یادبود

محیا بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال عمر کرد و در اواخر قرن یازدهم هجری قمری درگذشت. او در طول عمر خود به تجدید بنای آرامگاه جدش، سید کامل پیر، پرداخت و آبانباری به نام «لرد محیا» در نزدیکی روستای انوه احداث کرد. کاروانسرای لرد محیا، که محل تفریح و شکار او بود، تا امروز به عنوان یادگاری از این شاعر بزرگ باقی مانده است.

محیا شاعر بستکی، با اشعار عرفانی و دوبیتی‌های تاثیرگذارش، نه تنها در ادبیات فارسی، بلکه در فرهنگ و تاریخ جنوب ایران جایگاه ویژه‌ای دارد. زندگی پربار او، ترکیبی از عرفان، شعر، و جهان‌گردی، او را به چهره‌ای ماندگار در تاریخ ایران تبدیل کرده است.

برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به منابعی مانند کتاب «محیا شاعری از جنوب» نوشته احمد حبیبی مراجعه کنید.

نظری ثبت نشده است