شمارهٔ ۱۲۱: هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ

نوشته سنایی در دیوان اشعار سنایی فصل قصاید و قطعات

شمارهٔ ۱۲۰: تو مرا از نسب و جان و خرد خویش منی شمارهٔ ۱۲۲: آن حور روح فش را بر عقل جلوه کردم

هر چند در میان دو گویم زمین و چرخ

لیک این دو گوی را به یک اندیشه پهنه‌ام


در دیدهٔ سخای تو پوشیده مانده‌ام

زان پیش تو چو نور دو چشمت برهنه‌ام


نظر خود را بنویسید

نظرات