رباعی شمارهٔ ۱۹: روز از دو رخت به روشنی ماند عجب

روز از دو رخت به روشنی ماند عجب

آن مقنعهٔ چو شب نگویی چه سبب

گویی که به ما همی نمایی ز طرب

کاینک سر روز ما همی گردد شب