رباعی شمارهٔ ۲۹: در دوستی ای صنم چو دادم دادت

در دوستی ای صنم چو دادم دادت

بر من ز چه روی دشمنی افتادت

دشمن خوانی مرا و خوانم بادت

ای دوست چو من هزار دشمن بادت