رباعی شمارهٔ ۸۹: بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت

بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت

و آن شاخ جوانی که به بار آمد رفت

گیرم که ازین پس بودم عمر دراز

چه سود ازو کانچه به کار آمد رفت