رباعی شمارهٔ ۹۱: رازی که سر زلف تو با باد بگفت

رازی که سر زلف تو با باد بگفت

خود باد کجا تواند آن راز نهفت

یک ره که سر زلف ترا باد بسفت

بس گل که ز دست باد می‌باید رفت