رباعی شمارهٔ ۱۰۳: هستی تو سزای این و صد چندین رنج

هستی تو سزای این و صد چندین رنج

تا با تو که گفت کین همه بر خود سنج

از جستن و خواستن برآسای و مباش

آرام گزین که خفته‌ای بر سر گنج