رباعی شمارهٔ ۱۱۲: گردی که ز دیوار تو برباید باد

گردی که ز دیوار تو برباید باد

جز در چشمم از آن نشان نتوان داد

ای در غم تو طبع خردمندان شاد

هر کو به تو شاد نیست شادیش مباد