رباعی شمارهٔ ۱۱۹: آب از اثر عارض تو می گردد

آب از اثر عارض تو می گردد

آتش زد و رخسار تو پر خوی گردد

گر عاشق تو چو خاک لاشی گردد

چون باد به گرد زلف تو کی گردد