رباعی شمارهٔ ۱۲۳: با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد

با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد

شبهاست که روی بر زمین می‌دارد

گویند مرا که روی بر خاک منه

بی روی توام روی چنین می‌دارد