رباعی شمارهٔ ۱۳۰: از دور مرا بدید لب خندان کرد

از دور مرا بدید لب خندان کرد

و آن روی چو مه به یاسمین پنهان کرد

آن جان جهان کرشمهٔ خوبان کرد

ور نه به قصب ماه نهان نتوان کرد