رباعی شمارهٔ ۱۳۷: آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد

آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد

شد مست و سوی رفتن آهنگ آورد

گفتم: مستی، مرو، سر جنگ آورد

چون گل بدرید جامه و رنگ آورد