رباعی شمارهٔ ۱۵۳: نقاش که بر نقش تو پرگار افگند

نقاش که بر نقش تو پرگار افگند

فرمود که تا سجده برندت یک چند

چون نقش تمام گشت ای سرو بلند

می‌خواند «وان یکاد» و می‌سوخت سپند