رباعی شمارهٔ ۱۶۵: عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند

عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند

جان و دل من زهر دو آبادانند

نبود عجب ار ز یکدیگر شادانند

چون جان من و عشق تو همزادانند