رباعی شمارهٔ ۱۷۱: آن ذات که پروردهٔ اسرار بود

آن ذات که پروردهٔ اسرار بود

از مرگ نیندیشد و هشیار بود

تیمار همی خوری که در خاک شوم

در خاک یکی شود که در نار بود