رباعی شمارهٔ ۱۷۲: هر بوده که او ز اصل نابود بود

هر بوده که او ز اصل نابود بود

نابوده و بود او همه سود بود

گر یک نفسش پسند مقصود بود

نابود شود هر آینه بود بود