رباعی شمارهٔ ۲۰۴: عقلی که همیشه با روانی دمساز

عقلی که همیشه با روانی دمساز

دهری که به یک دید نهی کام فراز

بختی که نباشیم زمانی هم باز

جانی که چو بگسلی نپیوندی باز