رباعی شمارهٔ ۲۲۹: هر چند بود مردم دانا درویش

هر چند بود مردم دانا درویش

صد ره بود از توانگر نادان بیش

این را بشود جاه چو شد مال از پیش

و آن شاد بود مدام از دانش خویش