رباعی شمارهٔ ۲۳۶: نادیده من از عشق تو یک روز فراغ

نادیده من از عشق تو یک روز فراغ

بهره نبرد مرا ز وصلت جز داغ

کردی تن من ز تاب هجران چو کناغ

تا خو داری تو دوست کشتن چو چراغ