رباعی شمارهٔ ۲۴۵: کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق

کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق

کی باز آرد خرد ز ره بردهٔ عشق

بسیار ز زنده به بود مردهٔ عشق

ای خواجه چه واقفی تو از خردهٔ عشق