رباعی شمارهٔ ۳۰۰: قائم به خودی از آن شب و روز مقیم

نوشته سنایی در دیوان اشعار سنایی فصل رباعیات

قائم به خودی از آن شب و روز مقیم

بیمت ز سمومست و امیدت به نسیم


با ما نه ز آب و آتشت باشد بیم

چون سایه شدی ترا چه جیحون چه جحیم


نظر خود را بنویسید

نظرات