رباعی شمارهٔ ۳۱۶: اکنون که ستد هوای تو داد از من

اکنون که ستد هوای تو داد از من

گر جان بدهم نیایدت یاد از من

مسکین من مستمند کاندر غم تو

می‌سوزم و تو فارغ و آزاد از من