رباعی شمارهٔ ۳۳۸: آنی که عدو چو برگ بیدست از تو

آنی که عدو چو برگ بیدست از تو

در حسن زمانه را نویدست از تو

مه را به ضیا هنوز امیدست از تو

این رسم سیه‌گری سپیدست از تو