رباعی شمارهٔ ۳۴۲: ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو

ای بی تو دلیل اشهب و ادهم تو

اقبال فرو شد که برآمد دم تو

دیوانه شدست عقل در ماتم تو

جان چیست که خون نگرید اندر غم تو