رباعی شمارهٔ ۳۷۱: تا تو ز درون وفای او می‌جویی

تا تو ز درون وفای او می‌جویی

وانگه ز برون جفای او میجویی

زان کی برهی که نیک و بد با اویی

از پنبه همی کشتن آتش جویی