رباعی شمارهٔ ۳۷۶: خود ماه بود چنین منور که تویی

خود ماه بود چنین منور که تویی

یا مهر بود چنین سمنبر که تویی

گفتی که برو نکوتری گیر از من

الله الله ازین نکوتر که تویی