رباعی شمارهٔ ۳۸۶: ای دل منیوش از آن صنم دلداری

ای دل منیوش از آن صنم دلداری

بیهوده مفرسای تن اندر خواری

کان ماه ستمگاره ز درد و غم تو

فارغ‌تر از آنست که می‌پنداری