رباعی شمارهٔ ۳۹۲: باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری

باشد همه را چو بر ستارهٔ سحری

دل بر تو نهادن ای بت از بی‌خبری

زیرا که چو صبح صادق ای رشک پری

هم پرده دریده‌ای و هم پرده دری