رباعی شمارهٔ ۴۰۰: تا چند ز جان مستمند اندیشی

تا چند ز جان مستمند اندیشی

تا کی ز جهان پر گزند اندیشی

آنچ از تو توان شدن همین کالبدست

یک مزبله‌گو مباش چند اندیشی