رباعی شمارهٔ ۴۱۷: بر خاک نهم پیش تو سر گر خواهی

بر خاک نهم پیش تو سر گر خواهی

وان خاک کنم ز دیده‌ تر گر خواهی

ای جان چو به یاد تو مرا کار نکوست

جان نیز دل انگار و ببر گر خواهی